Motel : Motel Capri - Lombert Street
Prijs : $ 287,50 (3 nachten) - € 74 per nacht
Gem. temp. : 24° C
Afgelegd : 15 mijl of 24 km



Donderdag 1 juli.

Eindelijk is het (bijna) zover !
Onze vijfde Amerikareis staat voor de deur.
Na maanden en maanden voorbereiden, kan het nu niet vlug genoeg beginnen.
De site (de planning altans) is af, alle papierwerk is netjes geordend, de boekingen zijn gedaan en alles hebben we dubbel nagezien... nu rest ons alleen nog de koffers te pakken.
De belangrijkste spullen legden we al de dagen voordien klaar, nu moeten we alleen nog maar alles inpakken en hopen dat we niets vergeten zijn. (achteraf zal blijken dat we opnieuw teveel spullen meezeulen maar ja... toch beter iets teveel dan te weinig).



Vrijdag 2 juli.

Omstreeks 2.30 uur gaat de wekker af. Tijd om op te staan. Normaliter is dat op zo'n uur een hels karwei, maar nu blijkt dat toch (om één of andere reden...) niet zo tegen te vallen, al blijft het toch knokken tegen de slaap op zo'n tijdstip.
Een drie kwartier later staan we klaar om uiteindelijk te vertrekken. Noël, de pa van Rik is stipt op tijd om ons naar de luchthaven van Zaventem te brengen. Tegen 3.15 uur rijdt de wagen al de ring rond Ieper op, richting Kortrijk, Gent, Brussel...
Daar zullen we onze reisgenoten ontmoeten. Een uur en een plaats hebben we niet echt afgesproken maar al gauw treffen we elkaar bij aankomst op de luchthaven. Wij zijn al aan het inchecken tot we hen plots zien staan bij het vertrek- en aankomstbord in de vertrekhal.

Het inchecken gaat uiterst vlot.
We labelen direct onze koffers door (zoals het hoort) tot in San Francisco. In Londen moeten we ze dan niet ophalen. Lekker gemakkelijk is dat.
In een dagbladzaak kopen we nog wat tijdschriften voor onderweg en in 'no time' zitten we op het vliegtuig dat ons naar Groot-Brittannië brengt.
15 minuten vroeger dan gepland, landt het gevaarte in de hoofstad van Engeland.


In Londen zelf verloopt alles ook heel erg vlot. Na het landen rijden we gelijk met de bus naar de juiste Terminal. Na het afhandelen van de normale formaliteiten (die deze keer heel miniem waren, er werden bijna geen vragen gesteld… de douanejongen merkte mij alleen op dat het de eerste keer was dat hij een Belgisch paspoort zag… ‘dat heb ik nu ook weer eens gezien, zei hij…’) gaan we op zoek naar een eetgelegenheid om te ontbijten.
Het is inmiddels tegen half acht en de magen beginnen wat te knorren.
Keuze is er genoeg. Ons oog valt op een bar temidden van de talloze winkels in Terminal 3, waar we ons bevinden.
We vinden een tafel in een hoekje en bestellen gelijk een toast met ham en kaas en wat frisdrank. We krijgen er gelijk een portie frieten bij… Op dit uur van de dag is het niet verwonderlijk dat niet alle borden leeggegeten zijn toen de ober komt afruimen. Maar het heeft gesmaakt en dat is het voornaamste.
Nu we hier toch de tijd hebben, lopen we na het ontbijt de verschillende verkoopwinkels af.
Mijn speciale aandacht gaat naar de fototoestellenwinkels. Ik heb namelijk hetzelfde cameraprobleem als juist één jaar eerder.
De lensdop van onze digitale camera doet zijn werk niet meer. Juist één jaar eerder op dezelfde luchthaven was het probleem begonnen. Daarna deed het ding het een jaar prima en nu opnieuw…. Om bij te vloeken.
Ik beslis om nog even te wachten en om eventueel in San Francisco een fotozaak te zoeken om het probleem voor te leggen.

Met één uur vertraging vertrekt het vliegtuig richting grote plas. Raar maar we landen toch perfect op het gepaste tijdstip in Californië. Ook hier verloopt de controle, de douaneformaliteiten en het ophalen van de bagage uiterst vlot. Ook het ophalen van de huurwagen loopt van een leien dakje. Ook nu weer nemen we een extra bijkomende verzekering voor de wagen. Ja… we rijden toch heel wat kilometers en je weet maar nooit…
De rit naar San Francisco stad kan beginnen. In onze planning hebben we een stop voorzien in een Safeway om de eerste inkopen te doen. Dat doen we dan ook. Ook nu weer kunnen we met onze kaart van vorig jaar van heel wat extra prijsvoordelen genieten.
We komen de supermarkt uit met een drankvoorraad die voldoende moest zijn voor de rest van de drie weken.
.







Vandaar gaat het richting Greenwich Street waar ons eerste motel ligt, Motel Capri.
Daar ondervinden we bij het inchecken ons eerste probleempje : onze kamer is geannuleerd !

.
.
.
.
In de 5 Amerikareizen hebben we dit nog nooit eerder meegemaakt ! Op 17 mei blijkt onze boeking geannuleerd. Wie dit deed en waarom… daar krijgen we geen antwoord op.
En het motel is volgeboekt ! Enkel een kamer voor gehandicapten is nog beschikbaar.
Voor een kleine tegemoetkoming in de prijs nemen we dan graag die kamer aan. We hebben voor drie nachten geboekt en het zou niet praktisch geweest zijn moesten we nu nog op zoeken moeten gaan naar een ander motel. Tja… zoiets kan je meemaken op reis… en er zijn ergere dingen in het leven.
Na het uitpakken van de valiezen gaan we te voet naar een pizzeria op de Vann Ness Avenue.
Van vorige reizen weten we dat daar lekkere pizza’s en pasta’s geserveerd worden.
Ook nu smaakt het alweer voortreffelijk.
Ondertussen is het al behoorlijk laat geworden en laat de vermoeidheid niet op zich wachten.
Toch gaan wij (Rik en Jan) alvorens naar het motel terug te keren, nog een kijkje nemen waar een eventuele fotozaak te vinden is. We willen namelijk zo weinig mogelijk tijd verliezen morgen.
Al gauw vinden we in de buurt van het motel een winkel en die zullen we de volgende dag een bezoekje brengen. Moe maar voldaan stappen we een half uurtje later onze grote kamer in.
Het is een bewogen eerste reisdag geweest.